πολυπαρθένευτος

ἡ, Α

αυτή που έμεινε παρθένος επί πολλά χρόνια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + παρθενεύω «είμαι παρθένος» (πρβλ. α-παρθένευτος)].